Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot bossen en halfopen landschappen. Die liefde voor de natuur vertaalde ik in een aantal schilderijen, beelden en tekeningen.

Tijd doorbrengen in de natuur is inmiddels een vast gegeven geworden in mijn dagelijkse leven. Door mijn hoog gevoeligheid neem ik snel energieën op van anderen. Contact met de natuur brengt me weer thuis bij mezelf. Het helpt mij om het contact met zowel mijzelf als met te natuur te hernieuwen. Hoe mooi is het, dat je dan als beeldend kunstenaar de natuur mee je huis in kan nemen, om in de stilte van je atelier bomen te laten groeien en witte vlakken om te toveren tot kleurrijke landschappen.

Oude boomstronken die ik her en der vond of kreeg, inspireerden me uit tot het scheppen van nieuwe vormen. Het materiaal spiegelt onze eigen vergankelijkheid, het onomkeerbare cyclische proces waaraan het is overgeleverd. En in dit cyclische proces trad ik binnen, dankbaar voor het werk dat de natuurlijke transformatieprocessen reeds vóór mij hadden verzet. Zo waren de boomstronken tegelijk de inspiratiebron én het materiaal waaruit de beelden ontstonden. Ik maakte het materiaal laag na laag schoon. Het nog niet aangetaste materieel dat overbleef vormde het basismateriaal.

Op mijn wandelingen door het bos trekken sommige kiezels en keien mijn aandacht. Hun kleur of vorm, de tekening in de steen, heeft dan iets wat me aanspreekt. Sommige stenen lijken energie te geven terwijl weer andere energie absorberen. Ik neem ze graag mee in de zakken van mijn jas en speel ermee in mijn handen. Van een aantal heb ik schilderijen gemaakt. Deze kun je hier bekijken.